تجارت بین الملل همانطور که از نام آن نیز مشخص است به روابط تجاری بین کشور ها گفته می شود که به صورت صادرات و واردات انجام می شود.
از ابتدای شکل گیری تمدن ها و سپس کشور ها هیچ کشور یا تمدنی را نمی توان یافت که تمام نیاز های ضروری اش را به تنهایی بر آورده کند.
زیرا منابع تولید محصولات مختلف ، تکنولوژی ساخت محصولات و کالا ها و منابع معدنی و زیرزمینی به طور یکسان در دنیا وجود ندارد و تمام کشور ها ناگزیر هستند برای به دست آوردن نیاز های ضروری خود با دیگر کشور های جهان روابط تجاری داشته باشند.
امروزه می بینیم حتی پیشرفته ترین کشور ها نیاز به برقراری تجارت بین الملل با دیگر کشور های جهان دارند.
تجارت بین الملل قدمتی به طول تاریخ دارد.
در زمان های بسیار دور و هنگامی که هنوز پول اختراع نشده بود مردم برای تجارت از مبادله کالا به کالا استفاده می کردند.
اما با افزایش جمعیت در شهر ها و تمدن ها و گسترش مبادلات و سپس اختراع پول تجارت آن دوران شکل دیگری به خود گرفت.
با پیشرفته تر شدن تمدن ها شکل تجارت نیز به مرور تغییر کرد و برخلاف گذشته که تجارت بیشتر بین شهر ها رواج داشت ، بین کشور ها نیز تجارت به صورت گسترده ای انجام می شد.
از بارز ترین سرزمین هایی که تجارت بین آنها با نظم و دقت مثال زدنی انجام می شد و به نوعی پیشگام در زمینه تجارت بودند می توان به روم ، یونان ، سومر ، چین و مصر اشاره کرد.
تجارت بین الملل بین کشور های مختلف ، اقتصاد جهانی را تا حد بسیار زیادی تحت الشعاع قرار می دهد و درنتیجه تاثیر مستقیمی بر روی عرضه و تقاضای محصولات و قیمت نهایی آنها در بازار جهانی دارد.
به عنوان مثال ایجاد مشکلات مختلف در آسیا مانند مشکلات سیاسی و یا بیماری کرونا که تمام آسیارا فرا گرفت منجر به افزایش نیروی کار در این منطقه می شود.
و اگر در کشوری مانند چین که اکثر محصولات جهانی در این کشور تولید می شود هزینه نیروی تولید و کار افزایش یابد در نتیجه هزینه نهایی محصولی که به دست مصرف کننده می رسد نیز افزایش می یابد.
عکس این موضوع نیز صادق است و در صورت کاهش قیمت نیروی تولید و کار در کشور تولید کننده محصول قیمت نهایی کالا نیز کاهش پیدا می کند.
درباره تجارت بین الملل نظریه های مختلفی وجود دارد و برخی از افراد طرفدار آزادی در تجارت و برخی نیز طرفدار دخالت دولت ها و حکومت در تجارت هستند.