ارز عموماً نوع پذیرفته‌شده‌ای از پول است که شامل سکه و اسکناس های کاغذی می‌شود و توسط دولت توزیع شده و در داخل اقتصاد گردش دارد. ارز که به عنوان واسطه مبادله کالا و خدمات مورداستفاده قرار می‌گیرد، پایه و زیربنای کسب‌وکارها به حساب می‌آید.

توضیحات مدیر مالی در مورد ارز

به صورت عمومی، هر کشور ارز مخصوص به خود را دارد. مثلاً ا‌رز رسمی کشور سوئیس، فرانک و ار‌ز رسمی ژاپن ین است. یک استثنا در مورد یورو وجود دارد که به عنوان ارز چندین کشور اروپایی مورداستفاده قرار می‌گیرد. اگرچه هر نوع ار‌ز مختص یک کشور به حساب می‌آید اما در مواردی ممکن است سایر کشورها ارز سایر کشورها را در کشور خود قانونی اعلام کنند. مثلاً، السالوادور و پاناما استفاده از دلار را آزاد کرده‌اند.

بلافاصله بعد از به وجود آمدن ضرب سکه در ایالات متحده آمریکا در سال ۱۷۹۲، ساکنین آمریکا از سکه های اسپانیایی استفاده می‌کردند چرا که این سکه ها سنگین‌تر بودند و ارزش بیشتری داشتند!

بعضی از انواع پول‌های جدید، مثل کریپتوکارنسی (cryptocurrencies)، بیت کوین (bitcoin)، داگ کوین (dogecoin) و سایر ارزهای آنلاین و ارزهای برند به هیچ کشور خاصی تعلق ندارند. ارزهای برند، مثل کارت های اعتباری هوایی یا اعتبار در بازی های آنلاین به نسبت ارزش محصولات یا خدماتی که به آن وابسته هستند، ارزش گذاری می‌شوند. نظارت بر روی ارزهای دیجیتال کاملاً غیرمتمرکز است و نرخ مبادله ار‌ز دیجیتال می‌تواند در یک بازه زمانی کوتاه به شدت تغییر کند.

ارزهای محلی، ارزهایی هستند که با هدف تجارت در یک منطقه کوچک بوده و از نظر ملی مورد حمایت نیستند. برای مثال در کشور آمریکا انواع مختلفی از ارزهای محلی وجود دارند که خودشان تاریخچه‌ای قبل از تأسیس بانک‌های ملی و ایالتی دارند. سایر نمونه‌هایی که در آن از ار‌ز محلی استفاده شده شامل نوعی از شبه ارز محلی به شکل قرض های دولتی است که به عنوان ارز مورداستفاده بوده‌اند. در بیشتر موارد، تنها بانک مرکزی یک کشور است که حق توزیع پول را دارد.

سرمایه گذاران اغلب ارز را در بازار بورس خارجی معامله می‌کنند. نرخ مبادله ا‌رز نرخی است که در آن دو نوع ا‌رز مختلف می‌توانند با یک دیگر مبادله شوند. این نرخ ها می‌توانند «شناور» یا «ثابت» باشند. نرخ ارز شناور یعنی ارزش تغییرات ار‌ز در رابطه با مکانیزم های بازار خارجی تعیین می‌شود و نرخ ار‌ز ثابت هم نرخی است که ارزش آن با ارز دیگری مثل طلا یا یک سبد از ارزهای مختلف گره خورده است.

بیشتر ارزها، مثل دلار آمریکا می‌توانند با سایر ارزها در بازار پول مورد معامله قرار بگیرند یا تبدیل شوند. اشخاص مثل توریست های بین المللی که می‌خواهند ار‌ز خود را مبادله کنند معمولاً این کار را در صرافی ها و یا بانک ها، بدون هیچ محدودیتی انجام می‌دهند. این ارزها به عنوان ارزهای کاملاً تبدیل‌پذیر در نظر گرفته می‌شوند. ارزهای نیمه تبدیل‌پذیر آن‌هایی هستند که یک بانک مرکزی بر آن‌ها نظارت دارد. بانک های مرکزی بعضی اوقات این کار را با کنترل جریان نقدی و سرمایه گذاری بین المللی انجام می‌دهند. ارزهای غیر تبدیل‌پذیر ارزهایی می‌باشند که در بازار خارجی شرکت نکرده و اجازه تبدیل‌شدن به سایر ارزها به‌طور مستقیم را ندارند.